FK CRVENA ZVEZDA

                  Fudbalski klub Crvena zvezda osnovan je 4. marta 1945. godine, na inicijativu članova Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Srbije. Prvobitno, mesec dana ranije - u februaru iste godine, osnovano je novo omladinsko fiskulturno društvo koje je brzo preraslo u sportski kolektiv i dobilo ime "Crvena zvezda". Osnivači kluba bili su: Radovan Pantović, Ilija Nikolić, Vlastimir Purić, Slobodan Ćosić, Zoran Žujović, Milovan Ćirić, Kosta Tomašević i Predrag Đajić.

 

                  Prva utakmica odigrana je na sam dan osnivanja, a rival je bio Prvi bataljon Druge brigade KNOJ-a. Naš tim je slavio rezultatom 3:0 na igralištu "Studenta". Crvena zvezda je tada nastupala u sledećem sastavu: Golubičić (Popadić), Stanković, Filipović, Pečenčić, Ćirić, Jovanović, Veličković, Tomašević, Šapinac (Stokić), Spasojević i Horvatović. Strelac prvog, istorijskog gola za Crvenu zvezdu, bio je Kosta Tomašević. Tokom prve, osnivačke godine odigrali smo ukupno 36 mečeva, zabeležili 30 pobeda, nerešeno je bilo pet puta, a jedini poraz doživljen je u Temišvaru protiv Rumunije.

 

                  Za prvog predsednika kluba izabran je Đorđe Paljić, za potpredsednike Slobodan Ćosić i Zoran Žujović, za sekretara Ljubiša Sekulić, za blagajnika Dušan Bogdanović, a ekonom je bio Predrag Đajić.

 

                  1946. godine, osvojeno je Prvenstvo Srbije. U završnom takmičenju u maju i junu 1946. godine, učestvovalo je šest timova. Crvena zvezda je osvojila prvo mesto pobedivši Železničar u Nišu, Metalac u Beogradu, Jedinstvo u Smederevu i Radnički u Kragujevcu. Jedini meč koji je naš tim izgubio bio je  protiv Borca iz Čačka.  

      

                 Godine 1948. osvojen je prvi Kup, a u finalu sa ubedljivih 3:0 pobeđen je Partizan. Sledi period konstantnog osvajanja odličja i posle tri pehara u najmasovnijem takmičenju, 1951. godine u nezabeleženoj triler završnici prvenstva najtrofejniji srpski klub stiže i do naslova najboljeg u šampionatu. Sustigli smo prednost zagrebačkog Dinama od pet bodova (tada se pobeda bodovala sa dva boda) u poslednja tri kola, a oduševljeni navijači zapalili su novine na stadionu i na ramenima nosili svoje junake kroz Beograd. U narednim decenijama Crvena zvezda izrasta u giganta svetskog formata, sa prepoznatljivom brzom i efikasnom igrom.

 

                 1957. godine, uz četvrtu titulu prvaka države (nakon 1951, titule su osvojene 1953. i 1955.) ostvaren je i veliki evropski uspeh. Crveno-beli su zaigrali na međunarodnoj evropskoj sceni, i odigrali su polufinale u Kupu evropskih Šampiona. Italijanska Fiorentina je slavila sa 1:0 u Beogradu, dok je meč u Italiji završen nerešenim rezultatom. Godinu dana kasnije, u vitrine našeg kluba stigao je i prvi evropski trofej - Dunavski Kup. Do narednog evropskog trofeja, čekalo se punih 10 godina, a potom je 1968. godine ponovo osvojen, kako se tada zvao, Srednjoevropski Kup.

 

                 Dominirali smo u nacionalnim takmičenjima, i vreme je došlo da se ode stepenik više. Prva velika prilika propuštena je 1971. godine, kada je po drugi put u svojoj istoriji, Crvena zvezda igrala polufinale Kupa evropskih šampiona. Na "Marakani" je ubedljivo savladan Panatanaikos rezultatom 4:1, dok je još uvek neobjašnjiv poraz u revanšu od 3:0. Potom je 1975. godine Crvena zvezda odigrala polufinale Kupa pobednika Kupova. Rival iz Mađarske, Ferencvaroš, bio je uspešniji. Prvi meč je završen rezultatom 2:1 u korist Ferencvaroša, dok je revanš u Beogradu završen nerešenim rezultatom.

 

                Treća velika prilika propuštena je u finalu Kupa Uefa 1979. godine, kada smo, nakon sudijske nepravde poraženi od Borusije iz Mehengladbaha. U Kupu UEFA prvo je savladan Dinamo iz Berlina, zatim je pobeđen Sporting iz Hihona, Arsenal, Vest Bromvič Albion, Herta. U finalu smo se susreli sa Borusijom. Prvi meč u Beogradu je završen nerešenim rezultatom (1:1). U revanšu, sudija iz Italije Paolo Mikeloti je dosudio nepostojeći penal koji je doneo pobedu Borusiji.

 

                 Narednih skoro deceniju i po crveno-beli su bili redovan učesnik evro-kupova, pobeđeni su mnogi fudbalski džinovi, a Crvena zvezda zahvaljujući sjajnim igrama i vrhunskim velemajstorima u svojim redovima postaje simbol istočno-evropskog fudbala. Tri puta je, nakon finala Kupa UEFA, Crvena zvezda igrača četvrtfinale Kupa evropskih Šampiona. Prvi put 1981. godine, kada nam je protivnik bio Inter. Prvi meč je odigran u Milanu, rezultat je bio nerešen, 1:1. U revanš meču slavio je Inter pogotkom rezervnog igrača. Naredne godine, u dvomeču protiv Anderlehta, Crvena zvezda je poražena (u oba meča) rezultatom 2:1. Pet godina kasnije, 1987. godine, u četvrtfinalu je rival bio slavni Real iz Madrida kojeg je naš tim savladao pred punim stadionom u Beogradu rezultatom 4:2. U revanš meču koji je usledio, naš tim je bio poražen 2:0 u Madridu, i zbog golova postignutih u gostima dalje se plasirao španski prvak.

 

                  Kruna uspeha na Marakanu stigla je konačno 1991. godine kada Zlatna generacija srpskog kluba osvaja Evropu i svet. U finalu Kupa evropskih Šampiona pobeđen je Olimpik iz Marseja, nakon izvođenja jedanaesteraca. Samo nekoliko meseci kasnije, u Tokiju, pehar namenjen svetskom klupskom prvaku, takođe je zablistao u trofejnoj sali stadiona "Crvena zvezda". I naredne godine, Crvena zvezda je nastupala u Kupu evropskih Šampiona, ali zbog uvođenja sankcija nije odigrala nijednu utakmicu pred svojim vernim navijačima. Sampdorija je bila zadnja prepreka koju je naš tim trebao da savlada kako bi ponovo igrao finale ovog takmičenja. Utakmica koja se igrala u Sofiji završena je rezultatom 3:1 u korist tima iz Italije.

 

                  Nažalost, jedna generacija mladih i superkvalitetnih igrača usled građanskog rata na prostoru bivše Jugoslavije nije uspela da se zadrži na okupu, usledile su sportske sankcije prema našoj zemlji i zabrana učešća u međunarodnim nadmetanjima. Stanje u klubu se često poistovećuje s punim pravom sa stanjem u državi, jer još od osnivanja sudbinu srpskog naroda delio je i naš klub. Prošli smo kroz veoma turbulentan period u kome su rukovodstvo i igrači često menjani, kvalitet fudbala je opao, ali i u takvoj situaciji uspeli smo da osvojimo zavidan broj trofeja u domaćim okvirima.

Na leto 2014. godine, Crvena zvezda je osvojila 26. titulu prvaka države, i to nakon višegodišnjeg "posta".